kittyocean
@ Wilder Wein MCMXCII: Ik ken het. Eerst lovend zijn en dan opeens een stab in the back. alsof zij zich bedreigt voelen of wat dan ook. Ik kan me je woede heel goed voorstellen.
Ik weet zeker dat je school je kan helpen nieuw vrijwilligerswerk te vinden. En daarbij, om weggestuurd te worden bij vrijwilligerswerk moet je het wel heel bont maken. Het klinkt eerder alsof ze een persoonlijk probleem met je hebben. Maar ja, ik ken de gehele situatie niet....
Nouja, ik ben hiervoor pas twee keer geweest daar, dus ik vraag me sowieso af hoe je dan iemand fatsoenlijk kan beoordelen. Volgens mij kan dat na twee keer niet eens. En een persoonlijk probleem was er zover ik weet niet. Ik ben altijd netjes geweest, altijd op tijd, niet laks, altijd bereid om mee te werken, ik deed wat er van me gevraagd werd. Volgens mijn begeleidster was er echt heel veel mis met hoe ik het deed. Te weinig eigen initiatief, timide uitstraling, gesloten houding (sinds wanneer is met je armen langs je lichaam staan/zitten gesloten?), amper contact met de bewoners (dus daarom had ik vorige week nog een mevrouw zitten troosten...). En als ik puur naar bewoners kijk dan waren sowieso twee bewoners die nog vrij goed bij geest waren vrij lovend over me. Die vonden dat ik een lief gezicht had en altijd zo vrolijk was en leuk lachte. Ik heb ook nooit iets gedaan waarbij een bewoner gewond raakte of had kunnen raken.
En zelfs al deed ik het niet goed (want sommige dingen zullen vast wel kloppen, ik vind alleen dat het allemaal ontzettend opgeblazen en overdreven werd, want ik ben echt geen stil en bang meisje dat alleen maar in een hoekje stil zit te zijn en zo werd ik wel even neergezet) dan had ik ook adequate begeleiding en feedback moeten ontvangen wat betreft mijn gedrag. Je kan iemand niet veroordelen op gedrag waarvan diegene niet op de hoogte is gesteld dat het onvoldoende is, vind ik. Dan had ik daar gelijk op dag 1 al op moeten worden aangesproken. Ik heb het haar ook letterlijk gevraagd: hoe het mogelijk was dat je na 2x al ziet dat het niks wordt. Maar uiteraard wist ze daar niets op te zeggen. Zegt eigenlijk al genoeg natuurlijk. Ik ga de hele kwestie morgen ook met mijn coach proberen te bespreken, hopelijk kan daar nog wat nuttigs uit komen, want ik kook echt gewoon van woede.
